Το μυστικό χειρόγραφο

        Το βιβλίο αυτό είναι γραμμένο από το Michael Gruber. Η υπόθεση έχει ως εξής: ο Αλ Κροσέτι (ο δεύτερος βασικότερος χαρακτήρας του βιβλίου) και η Κάρολιν Ρόλι βρίσκουν κρυμμένο μέσα σε ένα άλλο βιβλίο ένα χειρόγραφο πολλών σελίδων, που υποψιάζονται ότι μπορεί να έχει κάποια σημαντική αξία, το οποίο σύντομα αποδεικνύεται πως έχει τεράστια λογοτεχνική αξία, αφού πρώτον μιλάει για τη ζωή του Σαίξπηρ, μέσα από τα λόγια του Μπρέισγκερντλ (και όπως υποδεικνύει μέσω ενός χαρακτήρα του ο Gruber, τη σήμερον ημέρα δεν υπάρχει καμία αξιόλογη απόδειξη για την ύπαρξη του Σαίξπηρ – για αυτό και είναι σημαντικό το χειρόγραφο ως η πρώτη απόδειξη που υπήρξε ποτέ), και έπειτα αναφέρει ότι υπάρχει κάπου κρυμμένο ένα έργο του Σαίξπηρ που δεν έγινε ποτέ γνωστό. Μέρος του χειρογράφου φτάνει σύντομα στα χέρια του του Τζέικ Μίσκιν (του βασικού ήρωα, αν και ο Gruber προσπάθησε να προβάλλει και τον Τζέικ και τον Αλ το ίδιο και απέτυχε κατά τη γνώμη μου), ο οποίος μαζί με τους άλλους, παράλληλα με   μερικές συμμορίες γκάνγκστερ προσπαθούν να βρουν το χαμένο έργο του Σαίξπηρ.                                                                                                                Το βιβλίο αυτό εμένα προσωπικά δε μου άρεσε. Αμφιβάλλω πως μου δίδαξε κάτι χρήσιμο, αν και είχε διδακτικό χαρακτήρα (σε θέματα όπως τα πνευματικά δικαιώματα ενός έργου, η βιβλιοδεσία και η κρυπτογράφηση). Δε θα ξαναδιάβαζα Gruber, αλλά ξέρω πως υπάρχουν άτομα που θα τους άρεσε αυτό το βιβλίο. Άτομα που εκτιμούν τις περιπέτειες, τη δράση, τους εσωτερικούς μονολόγους «τραυματισμένων» ανθρώπων και τα μυστήρια που διαλευκαίνονται στοιχείο-στοιχείο. Ευχαριστημένος δεν ήμουν  ούτε από την απόδοση του βιβλίου στα ελληνικά, αλλά αυτό είναι το λιγότερο. Παρ’όλα αυτά, το βιβλίο είναι best-seller, ακόμα και αν αυτό σημαίνει ότι το βρίσκεις μόνο σε κάποιο μικρό μαγαζί σε κάποιο νησί, με τιμή αρκετά χαμηλή. Ελπίζω να βοήθησα κάποιον, που σκεφτόταν να το διαβάσει ή το σκέφτεται τώρα τουλάχιστον, να πάρει ευκολότερα την απόφαση γι’αυτό. Δεν είμαι πραγματικά κριτικός συγγραμμάτων, αλλά πιστεύω πως ως μέρος του κοινού η γνώμη μου μετράει και στέκει. Αν κάποιος πιστεύει πως ήμουν άδικος με το σχολιασμό του βιβλίου παραπάνω, θα ήθελα να το σχολιάσει παρακάτω, αναφέροντας και τα δυνατά σημεία του βιβλίου, μπας και μου αλλάξει γνώμη και με κάνει να στεναχωριέμαι λιγότερο για το χαμένο χρόνο όπου διάβαζα αυτό το σύγγραμμα. Θα το εκτιμούσα πολύ. Τέλος, επειδή ξέρω πως σκέφτονται πολλοί άνθρωποι, θέλω να ξεκαθαρίσω πως το ύφος μου δεν ήταν καυστικό, για να ακουστώ εγώ ψαγμένος, αλλά μονάχα επειδή είμαι ξενερωμένος από την  κατάσταση.